Η ΜΕΤΑΠΤΩΣΗ ΤΩΝ ΙΣΗΜΕΡΙΩΝ

Η ΜΕΤΑΠΤΩΣΗ ΤΩΝ ΙΣΗΜΕΡΙΩΝ    

Ο άξονας της Γης στο πέρασμα των χιλιετιών δεν παραμένει σταθερός αλλά αργά και ανεπαίσθητα μετακινείται. Ολόκληρη η Γη, αργά μέσα στις χιλιετίες, κάνει μία κίνηση που μοιάζει με τη κίνηση μίας σβούρας που βρίσκεται στο τέλος της περιστροφής της και ετοιμάζεται να πέσει : ταλαντεύεται με τέτοιο τρόπο ώστε ο άξονας της να διαγράφει κύκλους. Βέβαια, η Γη είναι μία πολύ αργή σβούρα αφού για να διαγράψει ο άξονας της έναν πλήρη κύκλο χρειάζονται περίπου 26.000 χρόνια!

Η αργή, πάντως, αυτή μετακίνηση του γήινου άξονα δημιουργεί με το πέρασμα των χιλιετιών ένα διαφορετικό προσανατολισμό της Γης μέσα στο διάστημα. Έτσι, ενώ σήμερα κάθετα πάνω από τον Βόρειο Πόλο της Γης βρίσκεται το αστέρι άλφα (α) της Μικράς Άρκτου -που αποτελεί για μας τον Πολικό μας Αστέρα, το αστέρι που μας δείχνει την κατεύθυνση του Βορά- την εποχή που χτίζονταν οι πυραμίδες της Αιγύπτου Πολικός Αστέρας ήταν ο άλφα (α) του αστερισμού του Δράκοντα. Σε 12.500 χρόνια ο άξονας της Γης θα έχει μετακινηθεί τόσο που στην προέκταση του θα βρίσκεται ο (α) του αστερισμού της Λύρας που θα αποτελεί τον Πολικό Αστέρα εκείνης της εποχής.

Η Ουράνια Σφαίρα αναπτύσσεται συμμετρικά γύρω από τη Γη. Τα περισσότερα σημεία αναφοράς της είναι προέκταση των γήινων εκείνων. Εφόσον με την πάροδο των χιλιετιών αλλάζει ο προσανατολισμός της Γης μέσα στο διάστημα αλλάζει ανάλογα και ο προσανατολισμός της Ουράνιας Σφαίρας. Αλλάζει π.χ. ο προσανατολισμός του Ουράνιου Ισημερινού ο οποίος ουσιαστικά είναι η προέκταση του γήινου εκείνου. Το μόνο σημείο αναφοράς πάνω στην Ουράνια Σφαίρα που δεν αλλάζει μέσα στις χιλιετίες αλλά παραμένει σταθερό είναι η Εκλειπτική.

Ο συνδυασμός των δύο αυτών γεγονότων, του Ουράνιου Ισημερινού που αργά αλλά σταθερά μετακινείται και της Εκλειπτικής που παραμένει σταθερή δημιουργεί ένα πολύ σημαντικό αποτέλεσμα: τη μετακίνηση των Ισημεριών. Όπως ήδη αναφέραμε, ο Ουράνιος Ισημερινός και η Εκλειπτική μοιάζουν σαν δύο κρίκοι περασμένοι συμμετρικά ο ένας μέσα στον άλλο. Το ένα από τα δύο σημεία στα οποία εφάπτονται οι κρίκοι αυτοί είναι το σημείο γάμμα, το σημείο στο οποίο βρίσκεται ο Ήλιος την ημέρα της Εαρινής Ισημερίας (τότε που η ημέρα και η νύχτα διαρκούν ακριβώς το ίδιο) ενώ το διαμετρικά αντίθετο του σημείο είναι εκείνο της Φθινοπωρινής Ισημερίας. Από τη στιγμή που ο κρίκος του Ουράνιου Ισημερινού μετακινείται σε σχέση με τον κρίκο της Εκλειπτικής αναγκαστικά μετακινούνται και τα δύο σημεία επαφής τους, τα σημεία δηλαδή των Ισημεριών!

Η φορά μετακίνησης των Ισημεριών είναι ανάποδη από τη φορά με την οποία κινείται ο Ήλιος στα ζώδια (οι Ισημερίες μετακινούνται σύμφωνα με τη φορά των δειχτών του ρολογιού ενώ ο Ήλιος κινείται στα ζώδια με φορά αντίθετη από εκείνη των δειχτών του ρολογιού).

Το φαινόμενο της Μετάπτωσης των Ισημεριών έχει σημαντικές συνέπειες στην αστρολογία. Η κυριότερη από αυτές είναι η αργή αλλά διαρκής μετακίνηση του σημείου γάμμα (‘), του βασικότερου αστρονομικού σημείου αναφοράς για την αστρολογία. Το σημείο γάμμα είναι ζωτικής σημασίας γιατί είναι το μόνο που μας προσδιορίζει πάνω στον ουρανό την αρχή του κατά τα άλλα αόρατου Ζωδιακού Κύκλου (δείτε το επόμενο κεφάλαιο). Λόγω της Μετάπτωσης των Ισημεριών το σημείο γάμμα διατρέχει σε 26.000 χρόνια όλο τον "κρίκο" της Εκλειπτικής. Και επειδή κατά μήκος της εκλειπτικής αναπτύσσονται οι δώδεκα αστερισμοί του Ζωδιακού (ΚΡΙΟΣ, ΤΑΥΡΟΣ, ΔΙΔΥΜΟΙ, ΚΑΡΚΙΝΟΣ, ΛΕΩΝ, ΠΑΡΘΕΝΟΣ, ΖΥΓΟΣ, ΣΚΟΡΠΙΟΣ, ΤΟΞΟΤΗΣ, ΑΙΓΟΚΕΡΩΣ, ΥΔΡΟΧΟΟΣ, ΙΧΘΕΙΣ) διατρέχει ταυτόχρονα και αυτούς μένοντας στον καθένα κατά μέσο όρο 2.000 χρόνια και κάτι (περίοδο που ονομάζουμε "Εποχή").

Παραδόξως το σημείο γάμμα φαίνεται να "χρωματίζει" την κάθε Εποχή με τα χαρακτηριστικά του αντίστοιχου αστερισμού. Έτσι, μεταξύ του 8.000 π.Χ. και του 6.000 π.Χ. (περίπου) που το σημείο γάμμα βρισκόταν στον αστερισμό του Καρκίνου ο άνθρωπος έφτιαξε τις πρώτες μόνιμες κατοικίες και παράλληλα αναπτύχθηκε η μητριαρχία, δύο στοιχεία που συνδέονται με το ζώδιο του Καρκίνου. Στην Εποχή 6.000 - 4.000 π.Χ. (περίπου) το σημείο γάμμα βρισκόταν στους Διδύμους (κινείται, όπως είπαμε, ανάποδα) και τότε ανακαλύφθηκε η γραφή και ο τροχός, στοιχεία που συνδέονται με το ζώδιο των Διδύμων.

Στην εποχή 4.000 - 2.000 π.Χ. (περίπου) το σημείο γάμμα βρισκόταν στον Ταύρο και τότε χτίστηκαν οι πυραμίδες και άλλες μεγαλιθικές κατασκευές που συνδέονται άμεσα με τον Ταύρο. Στην εποχή 2.000 - 1 π.Χ. (περίπου) το σημείο γάμμα πέρασε στον Κριό. Είναι η εποχή του σιδήρου και των μεγάλης κλίμακας πολέμων, φανερά "Κριαρίσιων" στοιχείων. Από το 1 π.Χ. περίπου μέχρι την εποχή μας το σημείο γάμμα έχει περάσει στους Ιχθείς. Είναι τυχαίο άραγε το ότι στη διάρκεια αυτής της Εποχής αναπτύχθηκε ο Χριστιανισμός με σύμβολο του το ψάρι ; Και τώρα βρισκόμαστε στο κατώφλι μίας καινούργιας Εποχής, εκείνης του Υδροχόου!

Ο υψηλός βαθμός συνείδησης των ανθρώπων, οι εντυπωσιακές ανακαλύψεις, η διαστημική έρευνα είναι μερικά από τα χαρακτηριστικά της Εποχής του Υδροχόου. Αν και δεν ξέρουμε πότε ακριβώς αρχίζει αυτή η Εποχή, πότε δηλαδή το σημείο γάμμα εισέρχεται στον αστερισμό του Υδροχόου (και αυτό γιατί οι αστερισμοί πάνω στον ουρανό έχουν ασαφή όρια. Οι αστρονόμοι έχουν, βέβαια, καθορίσει τα "σύνορα" τους αλλά ο καθορισμός αυτός είναι τεχνητός και δεν έχει αξία) ωστόσο καθημερινά βλέπουμε γύρω μας τα χαρακτηριστικά του Υδροχόου να γίνονται όλο και πιο έκδηλα.

Απόσπασμα από το βιβλίο "Η ΑΣΤΡΟΛΟΓΙΑ ΣΤΗΝ ΤΡΙΤΗ ΧΙΛΙΕΤΙΑ", του Θωμά Γαζή, εκδόσεις "Πύρινος κόσμος".